ศิษย์เก่าเล่าเรื่อง กัญญทิพย์ ไพรสกุลเดชา

ศิษย์เก่าเล่าเรื่อง

ความประทับใจเมื่อก้าวเข้ามาเรียนที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ศรีราชา……….

ก้าวแรกที่เข้ามาในคณะวิศวกรรมศาสตร์ศรีราชา ประทับใจตั้งแต่รุ่นพี่ปี 2 เข้ามาดูแลให้คำแนะนำ คอยให้ความช่วยเหลือน้องเป็นอย่างดี อบอุ่นเหมือนได้อยู่บ้านตลอด 4 ปี ชอบการรับน้องที่คณะนี้มากค่ะ สอนให้เราต้องรักกันช่วยเหลือกัน พี่ปี 3 ปี 4 น่ารัก และอาจารย์คอยให้คำปรึกษากับนิสิตเป็นอย่างดีมาก  ขอบพระคุณอาจารย์ทุกท่านที่ช่วยสั่งสอนนิสิตคนนี้ให้ได้ดี ถึงแม้จะไม่ได้ทำงานตรงสายงานที่เรียนมานะคะ

ทำไมถึงเปลี่ยนสายงาน??

พี่ขอเล่าก่อนนะคะ ว่าจริงๆแล้วสายงานวิศวะดีมากค่ะ โดยเฉพาะงานวิศวคอมพิวเตอร์ที่พี่ทำดีมาก ได้อยู่ในห้องแอร์สบายๆ เงินเดือนดี ไม่เหนื่อยเหมือนสายงานที่ทำอยู่ปัจจุบัน แต่พอทำไปได้สักพัก เกิดนึกเสียดายความรู้ขึ้นมา อยากให้ความรู้ได้ส่งต่อไป คิดแค่ว่าวันหนึ่งเราก็ต้องแก่ขึ้น ความรู้ที่เราเคยเก่ง เคยถนัดก็อาจจะทำไม่ได้แล้ว ก็เลยรวมตัวกับเพื่อนๆ อยากเปิดสถาบันติวเตอร์ขึ้น เพื่อให้เด็กๆที่มาเรียนได้ประสบการณ์ตรงจากรุ่นพี่วิศวะ โดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์ที่เป็นรากฐานแรกที่ใช้ในการเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ แล้วก็เป็นวิชาที่เด็กส่วนใหญ่ไม่ชอบ พี่ก็เลยตัดสินใจลาออกจากงานวิศวะ แล้วผันตัวมาเปิดสถาบันติวเตอร์เป็นติวเตอร์สอนเด็กกับเพื่อนๆ แต่มันยังไม่จบพอทำติวเตอร์ไปได้สักพัก มีครูท่านหนึ่งมากล่าวว่า “อาชีพติวเตอร์มันอยู่ไม่ได้นาน เพราะเดี๋ยวก็ต้องมีเด็กใหม่ไฟแรงมาเปิดเหมือนกับเรา เราควรหาความมั่นคงให้กับตัวเองด้วย” อาชีพที่มั่นคงกว่าติวเตอร์คือ ??? ในความคิดช่วงนั่นก็มีแค่ว่าอยากสอนหนังสือ ก็เลยไปสมัครเป็นครู จากวิศวะ มาเป็นครู โอ้ยยย มันคนละขั้วเลยค่ะ เหนื่อยทั้งงาน ทั้งเพื่อนร่วมงาน ทั้งลูกศิษย์ ทั้งวิชาที่จะสอน ครูต่างกับติวเตอร์โดยสิ้นเชิง ครูต้องรับผิดชอบทุกอย่าง พูดง่ายๆ คือ เป็นครูไม่สามารถยกเลิกหรือหมดเวลางานได้  ต่างกับติวเตอร์สอนเด็กหมดก็จบ ไปข้างนอกก็ไม่มีใครรู้จักเราแล้ว แต่ก็มีความสุขไปอีกแบบนะคะ สุดท้ายก็เลยมาจบที่อาชีพประจำเป็นครูสอนที่โรงเรียน และวันหยุดเป็นติวเตอร์สอนที่สถาบันตัวเอง

ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้จะเปลี่ยนสายงาน?

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ พี่ก็ยังขอเดินตามลอยเดิมอยู่นะคะ เพราะอาชีพครูถึงแม้จะเหนื่อยมากกว่าอาชีพอื่นที่พี่เคยสัมผัส แต่อาชีพนี้พี่ก็ภูมิใจมากเมื่อเห็นลูกศิษย์ที่เราสอนเอง ได้ประสบความสำเร็จได้นำวิชาที่เราสอนไปใช้ต่อ จำเทคนิคการสอนของเราได้ แล้วภูมิใจที่สุดที่ลูกศิษย์ตอน admission โทรมาหาบอกว่าผมเลือกคณะเดียวกับที่ครูจบมานะครับ ผมอยากเป็นวิศวะ (น้ำตามันจะไหลออกมาเลย) มันคุ้มค่ามาก ๆ เลยที่เรายอมทิ้งความสบายในวันนั้น  ภูมิใจที่สุดที่เห็นลูกศิษย์เราเติบโตขึ้นเป็นคนดี มีการศึกษาที่ดี อย่างน้อยเราก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ลูกศิษย์ได้แข็งแกร่งและอยู่ในสังคมได้ พี่เข้าใจอาจารย์ที่สอนในคณะเป็นอย่างดีเลยค่ะ ว่าที่ท่านบ่นท่านสอนเราเพราะท่านอยากเห็นเราจบไปมีอาชีพที่ดี อยากให้เรียนจบตามหลักสูตร

อยากฝากอะไรถึงน้องๆที่สนใจเข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย……

อยากบอกน้อง ๆ ที่เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ทุกคนนะคะ  ขอให้น้อง ๆ ในคณะตั้งใจเรียน มุ่งมั่นทำตามความฝันที่เราตั้งไว้ แต่อย่าลืมว่าคณะที่เราเรียนจบได้ใบปริญญามาไม่ใช่ตัววัดความสำเร็จของชีวิต  แต่ใบปริญญาเป็นเพียงใบเบิกทางที่ดี เพื่อให้เราก้าวต่อไปประกอบอาชีพที่ดีในชีวิต  พี่เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้กับน้องๆ นะคะ